Open brief aan Beth Shalom

Een ‘open’ gesprek met de voorzitter van de Raad van Toezicht, mevrouw Ella Wijnschenk; toen in oktober 2012.
Nu zichtbaar, de bedroevende gevolgen van stuurloosheid. Naderend onheil voor Beth Shalom, een debacle voor de ouderenzorg.
Een 'open' brief over ontbrekende transparantie en openheid maar ook over grote bezorgdheid voor het lot van onze ouderen. Deze kwetsbare groep is ook doelgroep van het VBV.

Schellinkhout, 14-01-2013

Open brief aan Ella Wijnschenk-Oestermans,

Beste Ella,

Enige maanden geleden spraken wij elkaar uitvoerig. Ik had om dit gesprek gevraagd omdat ik van jou als voorzitter van de Raad van Toezicht van Beth Shalom (RvT) persoonlijk openheid wilde krijgen over de gang van zaken bij Beth Shalom. Dat gesprek vond plaats in een uiterst vriendelijke atmosfeer. Achteraf blijkt dat jij niet veel meer losliet dan noodzakelijk is om de spreekwoordelijk ‘dalles’ te dekken.

Als voorzitter van het VBV en bepaald niet onbekend op het gebied van het besturen van maatschappelijk getinte organisaties laat je mij geen andere keus dan te concluderen dat de RvT van Beth Shalom als bestuurlijke organisatie heeft gefaald. Jammer, omdat ik van mening ben dat jij persoonlijk zoveel beter zou kunnen presteren.

Zo’n maand geleden hoorde ik vanuit het joods bestuurlijke circuit dat gedurende het traject vanaf het ontslag van Bloemendal de mening van het VBV aan de juiste kant van de opinievorming zat.

Wij zijn ons bewust van de akelige twittercampagnes opgezet door de paranimfen van Bloemendal. Dit heeft ons echter niet weerhouden ons standpunt publiekelijk duidelijk te maken.

Tijdens onze ontmoeting vroeg ik je naar het waarheidsgehalte over het astronomische bedrag dat Bloemendal als afscheidscadeautje mocht toucheren. Jij vertelde toen dat dit conform het contract was dat was afgesloten bij het aantreden van Bloemendal en dat er aan dat contract niet was te tornen.

Ik vroeg nog of jij de gouden handdruk van 800.000 euro kon bevestigen. Jij deed dit niet maar wel gaf je toe dat het om een heel erg hoog bedrag ging. Kennelijk was dan ook contractueel vastgelegd dat wanbeleid en wanprestatie waren toegestaan!

Afgelopen week werd ik gebeld door het NIW. Het VBV-standpunt werd nog eens duidelijk gemaakt. Dat standpunt is ook jou bekend. Wij zijn van mening dat de zorg voor onze ouderen een precaire zaak is waarvoor wij
grote verantwoordelijkheid dragen. Onze ouderen hebben in de naoorlogse jaren er mede toe bij gedragen dat wij allen zijn geworden tot wat we zijn. Op die ouderen kunnen wij trots zijn en voor die ouderen hebben wij een
verantwoordelijkheid. Die generatie heeft op de puinhopen van de oorlog, nadat zij voor zichzelf de poorten van de hel hadden gesloten, ons grootgebracht.

Ik wil niet moraliseren en dat doe ik niet als ik stel dat er te veel zaken uit
onkunde, onwil en schraperigheid er toe hebben bijgedragen dat Beth Shalom gewoon failliet is.

Ik vroeg je of de leden van de RvT wel eens op de werkvloer kwamen. Dat was niet het geval want zo vertelde je, dat was hun taak niet.

Ik herinner mij je gevraagd te hebben hoe je dan weet wat er op de werkvloer gebeurt. Je zei mij over genoeg informatiekanalen te beschikken. Vanuit menselijk oogpunt totaal onvoldoende als je je bewust bent van de geestelijke broosheid van onze ouderen.

Ook tijdens het gesprek dat wij hadden op het kantoor van Beth Shalom werd er gegoocheld met feiten. Er werd ons verteld door iemand uit het bestuur hoe veel de extra beveiliging kostte. Na wat rondbellen bleek dat de beveiliging die bij de bouw was aangelegd, al jaren is afgeschreven. Creatief boekhouden?

De arrogantie binnen de besturen van het Joods zorgcircuit zorgen ervoor dat de verhoudingen tussen doelgroepen en uitvoerenden uit het oog worden verloren.

Toezichthouders laten vaak als tandeloze tijgers de oren hangen naar de peptalks van de directies. Lastige vragen worden niet gewaardeerd. Maar was het niet juist die kwetsbare doelgroep die mede het bestaan van deze
organisaties rechtvaardigt?

Of is het zo dat diezelfde kwetsbare mensen zorgen dat de bestuurders veilig en wel hun pensioen halen?

Het feit dat Beth Shalom niet meer op eigen benen kan staan is bedroevend. Het rechtvaardigt de vraag hoe het kan dat het verpleegtehuis kampt met een liquiditeitstekort van 700.000 euro terwijl Bloemendal met 800.000 euro vertrekt. Leuk cadeautje voor inmiddels bewezen wanbeleid?

Mogelijk zijn er daarvoor argumenten te vinden maar die zijn niet te begrijpen voor normale mensen.

Het salaris van Colette mag dan ook worden beschouwd als weggegooid geld dat werd onttrokken aan de gelden van de gemeenschap. Immers, de Joodse Invalide is in feite een organisatie met het doel de belangen te behartigen van chronisch zieken en bejaarden.

Als je het financieel zo moeilijk hebt waarom wordt dan voor de duurste oplossing gekozen?

De vraag die aan de RvT moet worden voorgelegd, is dan ook of zij van mening is dat er met deze gelden zo onzorgvuldig mag worden omgegaan en of de lening van 2 miljoen ooit kan worden terug betaald.

De ontwikkelingen van het afgelopen jaar tonen helaas aan dat er van gedegen zorg voor onze ouderen geen sprake is en dat de verantwoordelijkheid voor ons gemeenschapsgeld ver is te zoeken. Dan laat ik het verzorgingskundige aspect en het rapport van de Inspectie Gezondheidszorg nog buiten beschouwing.

Ik beschouw dit als een open brief. Het is erg genoeg dat maatschappelijke discussies onderling worden gevoerd door besturen die middels coöptatie zijn verkozen. Het is duidelijk dat wij van mening zijn dat deze zaken die het belang van ons allen dienen, zitten te springen om de nodige transparantie. Slechts dan kunnen wij verder verschoond blijven van zulke onverkwikkelijkheden.

Hopend op een betere toekomst,

Hartelijke groet,

Flory
Neter

• Uitspraak van de CRvB
• Overgang PUR/SVB
• Bankzaken
• Wezen
• Beth Shalom
• Artikel 2
• Gettofonds
• Stichting Heart.

Directeur Beth Shalom vertrekt

Het bericht vermeldt verder dat interim-bestuurder Jeroen Collette per direct is benoemd tot voorzitter van de Raad van Bestuur van Beth Shalom. Hij heeft daarmee tevens vanaf heden de totale eindverantwoordelijkheid voor de organisatie.
Het is vooralsnog niet duidelijk hoe de heer Collette als ‘interim’, ook voorzitter van de Raad van Bestuur kan zijn. Dit krijgen wij graag nog verduidelijkt.

Verder wordt in het persbericht vermeld dat gedurende de resterende periode van ruim zes maanden, Bloemendal verantwoordelijk zal zijn voor het opleidingsplan voor medewerkers inzake de joodse identiteit. Ook gaat hij de voor de joodse identiteit relevante zaken vastleggen en overdragen; bovendien krijgt hij een adviestaak voor de Raad van Toezicht en de Raad van Bestuur.

Alhoewel Collette vanaf heden dus de eindverantwoor-delijke is, blijft het onduidelijk in hoeverre Bloemendal met zijn resterende functies nog kans heeft om op bestuurlijk vlak te interfereren. Met het aftreden van Bloemendal en met het aantreden van Collette als opperhoofd lijkt de directe noodzaak om de hulp van de rechter in te roepen, voorlopig te zijn verdwenen.
Wij blijven uiteraard de zaak scherp en kritisch monitoren want het VBV-bestuur verlangt dat Beth Shalom weer zal gaan behoren tot de beste bejaarden- en verzorgings-tehuizen in Nederland. Het VBV neemt daarom als belangenbehartiger voor een kwetsbare groep ouderen, met liefde het voortouw temeer daar andere organisaties en instellingen binnen eigen gelederen het af laten weten.

Natuurlijk staat het bestuur open voor constructieve gesprekken met de Raad van Toezicht en/of de heer Collette. Het is immers beter om direct te communiceren dan via de inspectie volksgezondheid of via advocaten.

Dagblad ‘Het Parool’ van maandag 15 augustus vermeldt dat een externe manager is benoemd voor Beth Shalom. Volgens dit bericht gaat deze interim-manager proberen orde op zaken te stellen. Verder meldt dit bericht dat de huidige directeur samen met de deze ‘tijdelijke, van Boer en Croon ingehuurde kracht’ van een reorganisatie wil uitvoeren.

De oorzaak  van het probleem, kan, neen mag hier nooit de oplossing zijn. Deze boodschap houdt in dat een directeur die al zo lang, zo veel steken heeft laten vallen gewoon moet worden vervangen zodat deze op generlei wijze meer een stoorzender kan zijn voor het nieuwe management.

Hoe staat het er nu voor?
Niemand weet hoe de opdracht aan de externe manager, is geformuleerd.
Niemand weet hoe de taakomschrijving is.
Niemand weet aan wie de externe manager gaat rapporteren.
Niemand weet voor hoeveel uur de externe manager is ingehuurd.
Niemand weet wie eindverantwoordelijk is.
Niemand weet hoe dit bekostigd gaat worden.
Met name dat laatste is belangrijk; immers, één van de belangrijkste excuses die werd gebruikt, was nu juist het gebrek aan financiële middelen!

Volgende stappen
Na het eerste vernietigende rapport in 2010 was eerder  al een nieuwe adjunct aangesteld. Deze kreeg zo veel tegenwerking van de huidige directeur dat de achterstand niet maar de adjunct zelf wèl  kon worden weggewerkt en wel binnen een half jaar.
Wij zijn van mening dat gezien het voorafgaande de huidige directeur op generlei wijze bij de herstructurering betrokken kan en mag zijn. Wij hebben onze mening niet onder stoelen en banken gestoken en hebben dus ook de Raad van Advies aangeschreven. Omdat er door de Raad van Advies niet wordt gereageerd, restte ons niets anders dan een advocaat in de arm te nemen.
Dat heeft geresulteerd in een schrijven aan de Raad van Advies; de inhoud van deze brief vindt u in de bijlage.
De brief spreekt voor zich.

Wordt vervolgd.

Over Beth Shalom

80% van ons ledenbestand potentiële cliënten van Beth Shalom.

Vanmiddag geïnterviewd door Nieuwsuur over de perikelen rond Beth Shalom. Geen idee wat de redactie uiteindelijk gebruikt.
Je wikt en weegt datgene dat je zegt. Je wilt niet persoonlijk zijn. Maar toch.
De ervaringen van de familie Verhoeve staan centraal. Deze familie had al in 2004 een lijst van wezenlijke klachten. Die maakte zij aanhangig maakte bij het SIGRA (Stichting Samenwerkende Instellingen Gezondheidszorg Regio Amsterdam) de klachtencommissie voor de zorgsector.
Deze familie werd op ieder punt in het gelijk gesteld; de problematiek is dus niet nieuw. De problematiek bestaat dus niet sinds augustus 2010 toen de inspectie het rapport openbaar maakte.
Het is dus ook niet zo dat er mensen zijn die de vuile was buiten hangen. Die vuile was lag immers op straat toen het rapport openbaar werd gemaakt en niemand anders dan het management van Beth Shalom kan daar verantwoordelijke voor worden gesteld.
Ons medeleven gaat volledig naar de bewoners. Niet alleen medeleven maar ook de solidariteit.
Wij roeren ons in deze discussie omdat 80% van ons ledenbestand potentiële bewoners zijn van Beth Shalom.

Recht op kwaliteit geborgde zorg
Beth Shalom is het enige Joodse bejaardentehuis in Nederland. Dat feit schept extra verantwoordelijkheden.
Het zijn religieuze, sociale of historische achtergronden die mensen doen kiezen voor Beth Shalom. De gemeenschappelijke rugzak -WO-II- is ook een grote bindende factor.
Mensen kunnen geen weloverwogen keuze maken. Je kunt immers geen verschillende zorgcentra met elkaar vergelijken. Geen tehuis biedt wat Beth Shalom in de doelstellingen heeft staan. Je hebt immers maar één mogelijkheid.
Het kan niet zo zijn dat men wegens gebrek aan concurrentie, geen garantie heeft op kwaliteitsgeborgde zorg.

Kritiek niet laakbaar, wel noodzakelijk
De Nederlandse overheid heeft criteria vastgelegd waaraan de zorgcentra moeten voldoen. Daarvoor zijn protocollen opgesteld die nageleefd moeten worden. Ook door Beth Shalom. De directie van Beth Shalom is gezakt voor het geven van uitvoering aan een verantwoorde naleving van deze criteria. Los van de klachten die ons bereiken over zorg, bejegening en toewijding zijn er klachten van ernstiger aard. Deze klachten van de Inspectie zijn simpel; deze betreffen hygiëne, veiligheid in breedste zin van het woord, dossierkennis en het geven van leiding. Het aansturen dus van de verschillende disciplines binnen het bedrijf.
Beth Shalom werkt met verouderde kennis en gedateerde protocollen. De geldende normen voor een modern zorgcentrum worden door Beth Shalom niet gehaald.
Onze kritiek is niet laakbaar maar noodzakelijk.

Gebrek aan reflectie
Wij hebben ons gewend tot JMW en hebben gevraagd hoe deze zich gaat inzetten om de ontstane situatie te helpen oplossen.
Het antwoord was even simpel als verbijsterend: ‘Wij doen niets want het betreft hier een collegiale instelling en als de zaak gesloten moet worden dan moet de inspectie dat maar doen‘.
Uiteraard hebben wij de heer Bloemendal op de hoogte gesteld van ons standpunt. Hij heeft ons teruggemaild. Hij wil wel telefonisch een en ander aangaande het rapport aan ons uitleggen. Wij hebben daar echter niet zo’n behoefte aan.
Zijn gezichtspunt is duidelijk. Hij blijft zitten.
Hij zegt verder geen boodschap te hebben aan ‘die mensen van het VBV’.
Dit geeft in de kern het probleem aan. Ook zijn antwoord in het NIW is duidelijk. Hij kan er eigenlijk niet zo veel aan doen. Het is die grenzeloze zelfgenoegzaamheid die ons zo kritisch maakt. Er is op geen enkele wijze sprake van zelfreflectie.

Zorgcircuit
De ene organisatie binnen het joodszorgcircuit houdt de ander de hand boven het hoofd. Het rapport is nog warm en het zorgcircuit verstuurt een vrolijk gekleurde folder.
Bij Beth Shalom is het tof, staat er. Hoe zo tof?
Er staat niet dat de lift van Beth Shalom vaak de geur heeft van een openbaar urinoir.
Verder wordt er weer een vlot ogende advertentie geplaatst met een oproep voor nieuw personeel. Een advertentie voor het ‘meest bijzondere zorgcentrum van Nederland’.
Maar wat heb je eigenlijk aan personeel als je dat niet kunt aansturen. Het blijkt overigens bij inwinning van nadere informatie dat het contingent goed opgeleide verpleegkundigen voldoende zou moeten zijn.
Als is gebleken dat het management faalt, doet het nogal vreemd aan om nieuw personeel aan te trekken. Wie gaat dat nieuwe personeel dan aansturen? En is daar dan wel ineens geld voor?
Hoe zat het ook al weer met dat verdronken kalf en de put?
Het is interessant om te weten welke financiële bronnen voor deze actie worden aangeboord.

Wordt vervolgd.